Dili dua eli talan Şiiri - Murat Ülkü

Dili dua, eli talan,
Dini kendine kalkan yapan.
Ruhun zift, özün yalan,
Vebalinden korkmaz yobaz.

Sakal boyu iman ölçer,
Gözü hep haramı seçer.
Hak yolundan eğri geçer,
Doymak nedir bilmez yobaz.

Halk açlıktan nefes sayar,
Senin sofranda bin ayar.
Vicdanın hangi dilde uyar?
Hakkı asla duymaz yobaz.

Cennet tapusu cebinde,
İrfan yoktur meşrebinde.
Karanlığın en dibinde,
Güneşten pay almaz yobaz.

Milleti böler dilinle,
Kirletirsin pak elinle.
Gelen o büyük selinle,
İzin bile kalmaz yobaz.

Ahlak dersi verir dille,
Güler bize bin bir hille.
Sanma ki bu asil mille,
Senin önünde diz çöker yobaz.

Yetimin hakkı dişinde,
Hep bir çıkarın peşinde.
Şeytan bile bu işinde,
Sana çırak kalır yobaz.

İlim desen kaçar gidersin,
Cahilliğe şükür edersin.
Her gün başka halt yersin,
Ar damarın çatlak yobaz.

Vatan derken sesin titrer,
Ama ruhun hep kir bekler.
Sırtındaki bu sahte kürkler,
Seni Türk’e dost yapmaz yobaz.

Tarihini inkar edersin,
Atana hep küfür edersin.
Hangi soysuz yoldan gidersin?
Milli ruha düşman yobaz.

Hurafe sarmış dört yanını,
Emersin halkın kanını.
Düşünmezsin hiç sonunu,
Hesap günü yakındır yobaz.

Karanlıktır senin yurdun,
Kadına bin tuzak kurdun.
Okuyana düşman durdun,
Aydınlıktan kaçan yobaz.

Kız çocuğun hakkı dersin,
Ama ömrünü sen yersin.
Sen hangi dinden neylersin?
Zihni kara, kirli yobaz.

Okul değil, hurafedir yolun,
Zehre değer senin kolun.
Kırılsın o kirli dalın,
İlme düşman olan yobaz.

Kadın güler, sen ürkersin,
Fikri hürden kin çekersin.
Zulmü tohum gibi ekersin,
İnsanlıktan yoksun yobaz.

Bayrak iner, umurunda mı?
Tek derdin dünya malı mı?
Kuruttun mu her dalı mı?
Vatan sevgisiz, ruhsuz yobaz.

Aydınlığa kurşun sıkar,
Cumhuriyete hendek kazar.
Seni bir gün tarih yazar;
Hainlikle eşsin yobaz.

Kendi suçun örter gidersin,
Başkasına "günah" dersin.
Hangi hakla hükmedersin?
Kendini ilah sanan yobaz.

Adaletin kantarın bozdun,
Mazlumun mezarın kazdın.
Kendi yasalarını yazdın,
Zalime yoldaş olan yobaz.

Elin tespih, dilin yalan,
Geride sadece talan.
Ey dinden beslenip çalan,
Karanlığın leşidir yobaz.

Millet uyanır, güneş doğar,
Seni kendi pisliğin boğar.
Gökten adalet yağar,
Kaçacak yerin yok yobaz.