Bir son bahar daha geldi
Hayatımın belki de en son baharı
Gözümdeki yaşlarımın okyanusu
Gönlümdeki aşklarımın ızdırabı
Alnıma yazılan kaderin sorumlusu
Kalbimde yaşadığım son sevgim
En dibinde yaşıyorum yalnızlığımı
Korkuyorum kimsesizliğimden
Konuşmayı özledim sessizliğimde
Kapanmaz yaralarım acı veriyor
Bir ilaç varmı çaresizliğime
Yitirilen yıllar, geri dönülmez
Dönse aynı dünü, günden sayılmaz
Küsmüş bu yüreğim, devası olmaz
Gidenler yolundan, dönüp gelir mi?
Ruhumun aynası, içi yansıtmaz
Yorgunum...
Dört odacıklı kalbimin,
Kapılarını kilitledim.
Anahtarını kaybettim.
Hükümsüzdür.
Dilasa et kalbimi, o kalp de senin değil mi?
Kalp bedende taşırım da, beden benim değilki,
Bedenide sahiplendik, zalim kullandık ama,
Suali sorulunca, söyleyecek söz kimin ki?
Bir damla sevgine muhtaç, baştaki akıl benim mi?
Kafesteki bir minicik kuşun,
Kafes kapısının birden açılıp,
Bir odada uçabildiği,
Bir duvardan, diğer duvara çarpıp,
Konmaya çalışıp düştüğü,
Uçmayı unutmuş kanatları,
Nefreti kalbinden çıkaramayana,
Kalp gözünü her daim kapayana,
Geçmişiyle yaşayıp hep ağlayana,
Anlatsan neye yarar, kor olmuşlara...
Hırçın deniz gibi dalgalanana,
Özledim...
Kokulu mektup kağıdını,
Kağıttaki hüznü,sevinci
Haber alma özlemiyle beklemeyi
Ruj sürüp yazıyı lekeleyip,
Ruhuna kendi ellerin dokunsun çocuk,
Öksüz, kimsesiz, bi çare kalmasın yürek
Azap dediğin, çektiğin yük değil de;
Baktığın pencereden gördüğün gölge...
Gözlerin ışığa kör bakmasın çocuk,
İçten bir sızlama, fakir olan yürekte,
Hafif acılarım dile geldi, nefeste,
Derinlerdekileri susturdum kafeste,
Yürek lal, nefes kesik, kafeste ben tutsak...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!