Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
yine geldim bu şiire ve yine yine okudum.
abi okurken nefes ritimim bozuldu. şikayetçiyim.
bu kadar akıcı ve bir o kadar da düşündürücü.
beğendim.
alemseniz vallahi...ama o kadar akıcı ki hepsini okuduğum yetmezmiş gibi sonradan da gözden geçirdim...çok hoş olmuş.tebrik ederim.
sayın süleyman kaya şiirinizi çok beğendim.şiirinizin bir destan edasıyla yazılması,okunmasını sağlıyor.biliniz ki uzun şiirler insanı sıkar
ama sizin şiiriniz bir o kadar daha uzun olsaydı zevkle okurdum.yüreğinize sağlık.yolunuz açık;kaleminiz sivri olsun.
Müslümanlar kardeştir;
Biz kardeşiz Dostuz, dost oturup düşman kalkmayalım, Dost olup dosca konuşalım, yüreğine sağlık kardeş... Dilencileri Dilendirenleri Dövelim ha nedersin! Tebrikler
Sülo gardas Kastamonudan selam ve sevgiler bu tür bir paylasimda bulunman sevindirici.
Sevgilerimle sülo gardaş
M.Ali
mali_37
Sayın Süleyman Kaya
Şiirlerinizi okudum
Size Antoloji.Com
Ve
Sanat yaşamınızda
Sonsuz başarılar
Dilerim
Önce sağ sol diye düştük bizbize
Dinci dinsiz dedik geldik gözgöze
Gelin hep beraber oturalım dizdize
Birlikberaberliği yasaklamışlar. Evet Sevgili Dostum! Topluma narkozun en iyisini verip uyutup, sonrada istedikleri gibi yönlendirdiler. Yönlendirmeye devam ediyorlar. Hemde birlik ve beraberliğe en fazla ihtiyacımızın olduğu bu günlerde. Kalemine sağlık. Dostça ve mutlulukla kal. Mehmet ARI
Selamunaleyküm değerli kardeşim;Selamın manasını miliyorsunuz elbette.o zaman bu ayrılıklar nedenrahmet Allah (cc)'tan Bereket Allah (cc) tan biz neciyiz.Yazınız çok güzel yıllarca bu milletin kanayan yarasına tercüman olmuşssunuz.tebrik ederim.Unutmayalımki her hareketten hesaba (inananlar için) mütlak çekileceğiz.Allah (cc) Resulü Veda Hutbesinde buyurmuyormu ırkçılık artık yok,kul hakkı yemek yok,faiz yok,zulüm yok,Kısaca size iki şey bırakıyorum Kuran ve Sünnet Onlara sıkı sarılın tefrikaya düşmeyin yoksa bölünür parçalanırsınız diye.Peki şimdi neden böyleyiz bizi bu hale kim neden getirdi.Bunu kendimizce sorgulamalı.Yarın Huzur-İ Mahşerde amelimizle karşı karşıya kalacağız.Rasulullah (sas) buyurmuyormu insan kabre üç şeyle gelir 1-Malı ve serveti 2- Akrabaları 3 Ameli bunlardan 1 ve 2 geri döner sadece ameli kalır buyurmuyormu.O zaman neyin davasını güdüyoruz.Hakkınızı helal edin Allah (cc)'a emanet olun güzel kardeşim.
abi yaa... soluk bile alamadım. valla bana çok akıcı geldi. can yücel ile bir akrabalığın varmı?
valla ne diyeyim ki hem güldüm...hem düşündüm..
harikasınız ne diyeyim...
saygılar
Bu şiir ile ilgili 20 tane yorum bulunmakta