Köşe başında oturmuş, bir dilenci.
Önünde mendili, yanında ilacı.
Beli bükülmüş, siması değişmiş ne acı.
Hem geliri yok fukara, hem de kiracı.
Yaz, kış, kar, çamur, soğuk demeden.
Avuç açar herkese, bıkmadan, utanmadan.
Huy çıkmazmış derler, can çıkmadan.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
BU ÇİLEYİ YAŞAYAN BİNLERCE İNSAN VAR AMA BAZEN SAHTELERİDE ÇIKABİLİYOR.ZOR DURUMDA OLANLARA ALLAH YARDIM ETSİN DİYELİM.,YÜREĞİNİZE SAĞLIK KERİM BEY...
Sonuç olarak anlamlı bir çalışma.Kutlarım.Sosyal Yaramız.
Mürsel Adıgüzel
Demek ki layik olduğu biçimde yönetilenlerden HACI.........Şiir olarak diyeceğim yok tabii...
turhan emmiye katılıyorum. selam ve başarı dileklerimle
el açtıranlar utansın
Turhan Toy
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta