Dilek Eryüzlü Şiirleri - Şair Dilek Eryüzlü

İnsanların kalbinde kendi kuyumuzu mu kazıyoruz..
Yoksa yerimiz daha derin daha özel mi oluyor..
Her koşulda gözden uzak olana ayrılan zaman tükeniyor..
Aksi gibi hatıralar da artıyor..
Biz gittik..
Kimseye sitemimiz yok..!

Yüzünü bir huzur kaplamıştı..
Herkesi her şeyi affettim der gibi..
Yaşanmamışları da görmüş gibi..
Oysa buz gibi bir mermer
Ne kadar rahat olabilirdi ki
Bir anne bedenine..!

Yorulduğu yerde duruyor dünyan
Bir sancı inceden titretiyor yaşam ünitelerini..
Es diyor içerlerde bir ses.
Dur Ve savrul!
Yarıda bırakma
Ama

Kalbin
Yanmış bir ormanın kalbi
Bedenin esir düşmüş ruhuna
Saklamaktan vaz geçmiş yüzün
İçindeki batık şehri

Dönüp dönüp eskinin duvarlarına çarpıyoruz
Özlenmeyecek gibi de değildi hani
Hayat bizi ezip,içimizden geçiyor..
Hepimiz yorgunuz, hepimiz bir tutam güzele muhtacız..

Acı hafızamızdaki Demir parmaklık

Dünya hızla değişiyor,
İnsanlar da..
Ve her duygu hızla kirleniyor..
Kimsenin savaşının ortasında kalmayacaksın..
Ama yanlız da olmayacaksın..

Anne ailedir..!
Anne olmak ise;
Yeniden ilk okula başlamak gibidir..
Sabrı öğrenirsin,
Tahammülü öğrenirsin
Durmayı öğrenirsin

Yarım yolculuklar.. kalp kırıklıkları..
Hayatta her hüzün bir başkasının kalbinde diniyor
Yorulmak Yok..!
Hayat yeni sevgiler yetiştiriyor geleceğe..
Bunu bazen bir film
Bazen bir şarkı bile dillendirebiliyor

Beytüşşebap'dan bir mektup gelir;
Göğsümden bir şarapnel alır,
Düzgünce keserim zarfın ağzını..

Beytüşşebap'dan bir mektup gelir;
"İyiyim" der, "yine soguk..

Seninle biz..
Ateşle su gibiyiz..
Birimiz yakarken ormanları
Diğerimizin söndürmek için gözyaşlarına boğulur...

Seninle biz..