Dile Kolay; Gönül’e Zordur Ayrılık

Hadi bir cümlede sen öldür beni
Varsın cellâdım olsun sözlerin.
İlmek ilmek as boynuma sözlerini
Her gün ölmektense bir kez ölürüm sevgili…

Akrebin zehrini akıtırım saatlere
Uyuşan zamanın geçmezliğiyle
Düşe kalka yine sana gelirim sevgili
Yeter ki
Gitmelerin kadar alçakça olmasın sevmelerin…

Parmak izlerini silmelisin yüreğimden
Bir İstanbul hatırası
İhanet bırakmalısın avuçlarıma
Birde bitmeyen bir gece geride,
En okkalı küfrüyle abanmalı üzerime…
Ne zaman biter ki bu yalnızlık?
Kaç kere daha yalnızları oynar bu yürek?

İnan bana görmüyorum sevgili
Görmüyorum yüreğini
Bu ayrılık beni kör eyledi…
Kapatın kulaklarınızı
Duymayın çığlıklarımı
Burada körler sağırlar birbirini ağırlar

Üzerime salacağın bütün kelimeleri
Kuşanmalısın şimdi
Kısacası ayrıldık demelisin
Ayrıldık…
Biz bir sevdayı bile yürütemedik
Aynı yolda beraber yürüyemedik…