Dilbera Dersim Şiiri - Gülcemal Durdu

Sırtından bir nehir akıyor
Boynunla başlayan
Ki diyorum
Munzur çayı
Engin ve kibirli
Bu kadın alevidir
Mutlaka alevi
Yoksa kirpikleri böyle olmaz

Sevince ali gibi seviyor
Sevişirken sanki ayinde
Cem tutmuş yüreğini
Göğsümden ayrılmıyor

Sırtında bir nehir
mutlaka munzur
çiğdem nevruz sümbüle bulanmış
inceden sessiz derin akıyor
Yoksa teni böyle kokmaz

verirse her şeyini veriyor
vermezse hiç
yokluğu çoğaltıcı
varlığı hiç
bu kadın işçidir
mutlaka işçi
yoksa sevgi fabrikası olur mu

kalbimi göğsünde anıt gibi tutuyor
gözleri zifirela
bildiğin dağ ceylanı
ki diyorum
çek git
sana munzur yakışır
yok diyor başka bir şey demiyor
bu kadın
sevmekten başka bir şey bilmiyor
dokundukça göğsümde gözeler açan

saçları karakız lüleli uzun
bayağı solcu
çoğunca dersim

dersim diyor
başka bir şey demiyor
kar getirmiş bedeniyle koynuma girmiş
dokundukça eriyor

sırtında bir nehir
etimi çoğaltıcı
tepelerden indiriyor dehlizine
bir afeti kübra ki
tuba ucunda

bu kadın ellerimde ölüyor