Dilara Şeşen Şiirleri - Şair Dilara Şeşen

Hiç vazgeçilemeyecek şeylerin
tüm alişkanliklarin bittiği yerde
düz gittiğin yoldan sapmak
asıl gittiği yola dönmek için aklinin
:aşk..

Anlamadın mı artık değişmeyecek
Varlığının ağırlığı yokluğundan da fazla
Kirletiyor hücrelerimi..
Nefes alışımı bulandırıyorsun,
Ve kendime ait cümlelerimi hayattan çalan
Bir hırsız gibi adi gülüşün.

Yorulmuş benliğim sabahtan kalma bir gecenin koynunda
Sığındığım yerler hep soğuk bir sessizlik
İlmek attığım düğümleri sayamaz oldum
Bir adağa adanan..
Ağaçların dalllarım tümden dolmuştu,
Ettiğim dualarsa bin yıldan kalma

....kan kırmızıya boyandı gök yüzü sonra.
Düşmüştü işte olduğu cennetten yer yüzüne..
..hoyrat insanların kollarına..
Şimdi kaderi sonsuza kadar hırpalanmaktı,
Ve kendini sunmak yine de..kalmak için hayatta..

bir açılırdı kapıları gecenin
en kuytu köşelerinde karanlığın
sessizlik konseri tam üç perde sürdü
zambakların solma mevsiminde..

geride kalanlar yağmalanmış bir şölen masası

Hayat akıp giderken aynı tekerlemelerde,
Birden sen geldin tam yalnızlığımın ortasına ben ağlarken:
Kalbimin yeniden attığı andı.

Çok mu uzun beklemiştim seni
Yoksa çok mu geç gelmişti mutluluk?

Yarım kalmış şeyler gibi
Hiç bir zaman sızısı dinmeyecek yüreğimde
Ardında kalan bir ben
Eski ben değil…

Farketmeyecek biliyorum

..gülüyorum görmediklerini gördüğüm için..
ağlıyorum belki en anlamsız şeylere..
kendimce
..bir küçük yüreğim var..
senin olan..kendine göre..

Bilebilir miydin hiç
Güneşin parlaklığını
Gözlerini dikip bakmadan
Ya da canını acıtacağını en güzel şeylerin
Yaşamadan...

Kalp küllerinden yeniden doğar mı? söyle
ya da sızısı diner mi yüreğimde
Dudaklarında başkalarının da tadı olacak artık
Unutmak hiç de kolay değil
Aylardan eylül...sonbahar kapımda..
...Kalbim üşüyor kalbim...bedenimden çok..