Onbeşinde koparmışlar seni toprağından
Zılgıtlar kurşun gibi işlemiş yüreğine
Saçlarında güller kurutmuşsun
Gözlerinde ki nemi silmişsin
Nir gecede büyütmüşler seni kadın olmuşsun
Sonra anne...
Kalbini aç;
çok yol aldım, dinleneyim biraz.
Aç kalbini de konayım dalına,
yeni çıktı güzden, üşüyorum biraz.
Yüksekten baktım bulutlara,
bulutların ardında bir çift el,
Herşey bir hiç uğruna mıdır?
bazen yağan yağmuru gözlerim kapalı dinlerim
Sabahın üç'ünde ,sularım balkonumda ki fesleğeni ...
Kendi kendime konuşurum,
sanırım bu bir yalnızlık belirtisi.
Siliniyor etrafımdan gölgeler,
Seninle bir savaştayız.
Taraflar yerini almış,
ne şahımız var, ne atımız kalmış.
Yenik düştük oyun tahtasında,
baş eğmişiz ömrümüz bitiyor.
Seninle biz şimdi bir sürgündeyiz;
Kadın ince bir çizgiydi yeryüzünde,
güneşin doğduğu yerde bitiyordu ayak izleri,
Gövdesi çatırdamış,
gövdesinde sayısız yara izi...
renklerin en soluğu, en koyusu,
bir çığlık gibi kadın.
Doldum taşamadım içimden,
sarılamadım kendime derinden.
Tuttuğum elleri bırakacağım,
günü geldiğinde.
Çok sevecek ama terkedeceğim.
Gölgelerde büyüyecek,
kaç kavim geçti bu topraktan,
kaç dilde anlattılar yokluğunu,
inançlarımı yitirdim;
beni bağışlasınlar onlar.
Tüm doğrularını yaktım ateşlerinde,
tutuştu bir kıvılcımla, hiç direnmedi aslında.
parmak uçlarında yürüyorum şehrinin karanlığında,
nefesim gecenin sessizliğiyle aynı tonda,
adını haykırasım var karanlık sokaklara,
duyarlar diye korkuyorum.
Kelebeklerim öldü arka bahçemde,
çiçeklerin boynu bükük...
Dünyam...
Göğünde ki yıldız,
Suyunda ki balık,
Aşında ki tuz ben olmalıyım.
Bir hata varsa bu denklemde,
Seni içime tolayıp,
Ne göğün mavi olduğuna inanırım,
ne de aynı göğün altında nefes aldığımıza.
Ne vakit yağsa üstümüze sanrılar,
sen hoyrat karadeniz gibisin.
Göğüs kafesinde yeşeren sarmaşık sarıyor kalbini,
bir daha sevmeye yeltenmemen için.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!