Dil dönmezinde düğümlenir

Hiç kimse kendisi değildir
Başka bedenlere yerleşikken

Kötürüm bir sabaha yelken açar
Sessizliğim ötesi bozgundur
Sislidir durak ve rüzgâr uzak
Ve kekremsi bir tat geceden
Dudaklar mühür çokça siyah

Kaldır başını yürü yakındır
İstanbul en azılı fahişe
Bacakları açmış bekler yalnızı
Halden anlamaz çekmez hiçbir nazı

Sen yürü hep yürü
Durduğunda çizilir rota
Aynalar yalan söyler
Kırıktır hayatın fanusu

Sözler yansır yarınlara
Hiç duyulmamış olsa bile