Dikenlikteki Gül Şiiri - Mehmet Zihni Işık

Issız bir dikenlikte,
Gözden ırak,
Bir gül gibi,
Süzülüverdi usulca,
Sessiz dünyama.

Dikenlik deyip,
Geçiverenler her gün,
Gülü görünce,
Sinsice sokuluverdiler.

Niyetleri başka,
Yaptıkları başka.
İnsanoğlu bu,
Her gün bir başka.

Bilmezler ki gül,
Ondan kaçar,
Korunmak için,
Saklanır dikenliğe.

Varsın dikenlik desinler,
Görmeyi versinler,
Dikenler de işe yarar;
Çünkü gülü saklar.

Biri uzak durulan,
Diğeri aranan.
Bilsinler ki;
Biri Can, diğeri Canan!

Can ile Canan!