Dikene Saplanan Gül... Şiiri - Adnan Durmaz

İÇİN İÇİN

umutsuz hiçliğinde dili koparılmış rüzgar
gam bezmidir ki dilsiz söyleşir efkâr

kalbin varaklarına kanla yazılmıştır her hâl
aşk sahrasında sürekli ayrılan yollar

bilinir ölümüyle birlikte büyür her çiçek
bunu anlatır cümle aşklardan artakalanlar

akşam bulutlarına yürek yasladık da ne oldu
sebep odur işte bulutlar kan içinde kaldılar

bir toz gibi savrulacağız böyle azaplar içinde
bir kuru yaprağız ki bizi anımsamayacaklar

atlılardı coşkumuz zifiri karanlıklarda çılgınca koşan
aah ayrılığın dipsiz uçurumlarında parçalandılar

yok mudur kavuşmalar iklimi
yoksa cehennem bu dünya mıdır
aşklar ki hep yaralar
hep yaralar
yaralar

sevilenin sevene ettiği zulmü eden cellat var mı dünyada
diken mi kendine battı
yoksa gülü dikene mi sapladılar

belki çöllerden geçip dağları aşan yolsun ey aşk
seni hep yolların sonunda boşuna aradılar

şeytan da sen oldun melek de bu çile ikliminde
hep var ol ey sevgili
aşklar en iyi sayende tanımlanacaklar

bütün diyarları ara kendi insanını bulmak kavliyle boşuna
içinde tüm yollar
uçurumlar
ve dağlar
içinde varsa yar
içinde varsa var

adnan durmaz