Her gören koparmak istemiş bu muhteşem güzelliği.
Kimi yere atmış hiç değer vermeden.
Kimisi sevmiş hiç incitmeden.
Diken sadece korumaya çalışmış gülü.
Koparmak isteyenlerin batmış eline.
Ne kadar yeter ki gücü.
Bazen keskin bıçak olmuş darbeleri.
Yinede bırakmamış gülü.
Diken gülden ayrılır mı.
Kenetlenmişler birbirine.
İki sevdalı gibi.
Ne zaman estiyse sert rüzgarlar.
O zaman dökmüş gül yapraklarını.
Dalında kalmış dikenler.
Yinede diken birbirinden ayırmamış.
Sarı kırmızı beyaz pembe gülleri.
Gül baharı beklemiş tekrar gülmek için.
Dikende gülü beklemiş korumak için.
Bırakmamışlar birbirlerini.
Her yağmur yağdığında göz yaşı kalmış.
Gülün yapraklarında.
Yıllarda geçse silinmemiş izleri.
Diken güle her baktığında ağlamış.
Ama gül hiçbir zaman dikenin olmamış.
Sevmiş gülü bir kere kendi çirkin olsa da
Kim kavuşturabilir ki onları tanrıdan başka.
Gül dikensiz insan yarsız olur mu.
Toprak yağmursuz.
Diken gülden uzak ta kalsa.
Diken gülden ayrılır mı.
Ayrılırmı?
Kayıt Tarihi : 18.8.2011 10:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çok acı bu şiirin hikayesi benim gibi bazen ayrılmak zorunda kalırız çok sevdiklerimizden.Ayrılsakta mecbur kalsakta hep kanayan bir yara olur içimizde gülün dikeni batmış gibi. Gömeriz diri diri toprağa bize acı veren sevdiklerimizi. Diken gülü bekler ben ölümü...
Tam puanımla.. (+10)
Saygı ve Selamlarımla..
Sevgiden ve güzel duygulardan yana
kaleminiz ve o güzel duyarlı yüreğiniz
hiç incinmesin böyle güzel eserleri
bizlere sunduğun için doyulmaz bir paylaşım
yürekten alkışlıyorum sen sevgili kardeşimi
kutlarım başarılarınızın devamını dilerim
TÜM YORUMLAR (17)