I walk, walk in a dark room,
retreat with each step.
Nothing happens,
but I die in my own darkness.
As the years pass before my eyes,
I notice the light of the device ahead
Yağmurlar içinden ıslandım geldim
Bir kuru değneye yaslandım geldim
Sıcacık çorbana muhtacım inan
Ölümlerden geçtim uslandım geldim
Üşüdü ellerim üşüdü kalbim
Devamını Oku
Bir kuru değneye yaslandım geldim
Sıcacık çorbana muhtacım inan
Ölümlerden geçtim uslandım geldim
Üşüdü ellerim üşüdü kalbim
İnsanın kendi karanlığında ölmesi, çok üzücü. Peki bu karanlığı insanın kendisi mi yarattı.? İnsan kendi yaratmadığı karanlıkta yok olmamalı, direnmek güzel Aybüke hanım, bir gayret daha...
Tesekkur ederim Elif Hanim...
Gayet başarılı buldum, güzel bir konuya değinmişsiniz, tebrik ederim
Tesekkur ederim Elif Hanim...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta