Dicle Nem Olur Şiiri - Abdurrahman Koç 2

Bir yerinden kalkar seceresi
Ne bileyim pek hafızası
El vermez aklımın
Geldiğini bilirim

Kızıl kıyamettir yatağı
Üşür derindir ayakları
Komegena ülkesinde
Akar eşi
Kıyıları kavuşmalar mahşeri
Suçüstü binlerce yıllık
Sevdalıdır her bir çakıl taşı
Örtüşük hasretli çalılıdır
Yanı başında mezar taşları
“mem u zin”
Kavisli dolanır
İçilir
Emilir
Öpülür
Eteklerinden tutulur
Ölünür…ölünür…
Dicle annem olur!

Kollarında ateş ve su
Serin saçları akar yüzünde
Kum ve saçlar
Yosun ve gözler
Hasret ve kavuşmalar
Özlenir
Gidilir
Öpülür
Ellerinden tutulur
Yatağına yatılır
Ölünür…ölünür
Dicle yârim olur!

Yıldızı yüzünde ender görülür
Yakamozu hüzünlüdür sırtı dönük
Zaten akşamları ölüm seğirir
Kül ve kan
İzmarit ve ekmek
Kurşun ve hayat
Bir dünya acı
Tek başına vurulmuş kelekwanı
Kıyısında henüz bir ölüm
Dicle ülkem olur!

“MÜMKÜN” adlı şiir kitabımdan 2006