Açtım anaç ışıklara gözlerimi
Nokta nokta uzayan karanlığa
Kocaman kara bir iz sardı
Masmavi gözleri
Öyle bir ağrı var ki
Acısı gökyüzüne ulaştı
Ancak inancımız sarsılmadı
Dibi delik kuyuya düşen ışık
Umudumuz oldu
Beklediğimiz güneş doğunca
Karanlık odalar aydınlandı
Şerefini, onurunu, cesaretini
Kaybeden şaşkın adam
Sonunda dibi delik kuyuda kaldı
Batan güneşe ağlama dostum
Yeniden doğacak güneşe bak
O güneş karanlık dünyanın ışığı olacak
Emin ol dostum
Kayıt Tarihi : 20.5.2009 21:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!