Devrent'te Deve Görmek Şiiri - Halil Gülşen

Bundan on sene evvel, macera yaşıyordum;
Kamyonumla yayladan kereste taşıyordum.
Yetmiş model Bedford’la dağları aşıyordum…

Yardımcı bulmak için haber saldım etrafa;
Muavinim olmuştu Kör Velinin Mustafa.
On lira verecektim, her seferde o safa!

Avgadı’dan çıkarken patladı arka teker;
Muavinim acemi, kaptanım neler çeker!
Yapılacak işleri anlattım teker teker:

“Patlak tekeri söküp, yedeğini takıver;
Eline anahtar al, bijonları sıkıver;
Diğer tekerlerin de, havasına bakıver.”

“Sen bunları yaparken, namazımı kılarım;
Hani, biraz yorgunum, beş dakika dalarım.”
“Eyvallah ağbey” dedi, “size haber salarım! ”

Beş dakika geçmeden, “Yedeği takıverdim;
Bijonların hepsini, sağlamca sıkıverdim;
Hepsinin havasına güzelce bakıverdim! ”

“Ne de çabuk hallettin, usta eline sağlık! ”
Yola çıktık nihayet, geride kaldı bağlık;
Yayla yolu virajlı, engebeli ve dağlık!

Frenleri yokladım Devrent’e yaklaşırken;
Dikkatli olmak gerek, ağır şeyler taşırken…
Birazcık işkillendim, aynayla uğraşırken!

Tekrar sordum ustaya:” sıktın mı bijonları? ”
Mustafa; “sıktım” dedi, “sen düşünme onları! ”
Hava da sıcak idi, ağustosun sonları!

Ortalık kavrulurken, ıslandık terimizden;
Tam inişe dönerken, zıpladık yerimizden!
Sanki hışım yelleri esti üzerimizden!

Soldan yıldırım gibi, fırlayan teker idi!
Tekerlekle beraber, ömrün filim şeridi;
Gözümde kare kare hayatım da eridi!

Güçlükle durabildim; dizimin bağı gitti!
Zannettim ki ömrümün, en güzel çağı gitti!
Fırlayan tekerlekse, hayli aşağı gitti!

Bir müddet çıkamadım etkisinden olayın;
Faturası, parası, acı olur kolayın;
Bil ki okun menzili, gücü kadardır yayın!

Kendi işimi kendim, yapmazsam utanırım;
Acemiyi, ustayı, simasından tanırım!
“Devrent’te deve görmek” böyle bir şey sanırım!