Devletin Merhameti Şiiri - Kasım Kobakçı

Şehit oldu genç, yaşlı, çocuk,
Şimdi ele geçirdi, kudurdu köpek,
Git lütfen, önümde sırıtma,
Ölemezsin bin kere benim gibi.

Göz önünde kurdular setleri,
Özgürlük hakkında okudum geçmişte,
Özünden sıyrılmış bu aşağılanmayı,
Açık gözlerle göremezsin.

Ambargo koyar gafillerin yüzüne,
Alttan oyar depoyu, mahzeni,
Ceplerini karıştırır göz önünde,
Aptal olmadığını söyleyemezsin.

Dinlerine sadık kaldı insanlar yüzyıllarca,
Dinsizliğe ilim diyenlere aldandık,
Sıkıntıya düşünce Allah'ı hatırladık,
Biz Müslümanız diyemezsin.

Gerçeği söyleme, kötü olursun,
Kirli hava solumak zorunda kalırsın,
Her türlü belayı bulursun,
Bunu hak ettiğini söyleyemezsin.

Bu yol eğri, ben düz giderim,
Kanını döktü burada dedem,
Özüm yeter, dışarıda yemin ederim,
Sen kendi yolunda gidemezsin.

Kar ve buhar zamanla eski hallerine döner,
İrade ile şeytanın ateşi söner,
Pişmanlık işe yaramaz geçmişi gömer,
Zalimlerin başını eğemezsin.

Karşıdaki düşman bilgili ve süper,
Sarıklıyım der, onun şapkası var,
Aptalların ağızlarıyla hareket eder,
Biz biziz, onlara anlatamazsın.

Yüzyıllardır burada her birey,
Bir masada yemek yedi,
İsyankar köz halısı serildi,
Atalarımız dürüstmüş diyemezsin.

Para ve mala olan talep arttı,
Kişisel çıkar uğruna insanlara baskı yapmak doğaldı,
Bilirsin, insan hakları vardı,
İnsanlığı asla sevemezsin.

Atalarımız bilgiyi bilgeyle öğrenmişti,
Lokman ölümün sırrına ermişti,
Mimar şaheserler inşa etmişti,
Birçok meyveni veremezsin.

Irkımız eğlenceyi güreşte buldu,
Kilolar eklendi dünyanın oldu,
Pek çok kültürümüz yo oldu,
Sahipliği düşünemezsin.

Hiçbir şeyden şikayet etmeden,
Kardeşine silah çekmeden,
Bencilliği kabul etmeden,
Hiçbir sevgiye ulaşamazsın.

Dost mu düşman mı emin olmadan,
Cebine, bütçesine harçlık koymadan,
İslam'ı aralarına katmadan,
Kendimize yeteriz diyemezsin.

Devletin merhameti yok dedi,
Nesi varsa verdi,
Kuru ekmeği ıslatıp tuzla yedi,
Yiyecek kalmadı diyemezsin.