Devlerin Dişleri Arasındayız

Devlerin Dişleri Arasındayız

on bir kişiyiz bir göz toprak evden
kanatlanıp uçmuşuz bilmediğimiz yönlere
düşmüşüz devlerin pençesine, aranmışız
dişlerin arasında bulunmuş izlerimiz

ekmeğimizi ararken ayaklarımızın üstünde
çocuklarla çocuk olmuş mazlumca sevmişiz
altı Haziran, atamız girmiş toprağın koynuna
toprağa kapanıp öpmüşüz toprağı

sınırlar ötesinde kalmışız
on bir kişi toplanamamış bir daha
düğünde hapiste sürgünde
beraber gülüp ağlamamışız beraber
mektup bile yazamamışız mesela
izlerimiz sürülmesin, iş çıkmasın diye zalime
bilememişiz kim darda, kim ayakta

sesimizi alamamış çocuklar
yüzlerimiz bile yabancılaşmışken
devlerin dişlerinde ezile ezile
öte coğrafyalara savrulmuşuz

uykuda yardığımız rüyaları
hayra yormuşuz mesela
annemizden, gözyaşlarını çalmış
ağrıdan kopan yanları, belalı başımızı
şerbete bandırıp hazırlamışız önceden
sonra yumuşak sevecen sesimizle
kuş gibi çırpınıp duran anadan sormuşuz

sınır üstüne sınır aşmış
insan üstüne insan görmüşüz
köpek üstüne köpek
görmüşüz de ne olmuştu sanki
o tek gözlü toprak evden başka
elinde karanfille biri mi gelirdi
gidenlerin arkasında kalan
anamızın gözlerinden başka

vefasız, hayırsız diyenler de olmuştur
belki haklıydılar diyeceğim kendi payıma
belki de zır deli
ama ben, ben de beni bilirim...
bilirim ki daha dün gibi hepimiz
o tek gözlü toprak evde
sıkı sıkı sarılmışız gözbebeklerine
kimimiz başımızı koymuş atamızın göğsüne
yürek yüreğe iç içe oturmuş da tanışmış gözler
öyle mutluyuz ki korkumuz ölmüş ısınmışız
biriktirdiğimiz her neyse, hasreti atmışız bir tarafa
de lo lo berxe mı

yıpranmış yanlarımızın üstüne aksın diye
yağ niyetine aynı bardakta şerbet içip
bir de üst üste kaçak tütün ki
çekmişiz acılar bitsin diye...

Toprak Tutsun Külümü