Şu cennete bir girsem var ya nasıl keyif çatılır iyi bilirim demem ben,Ben ancak hayatı kendime zehretmeyi bilirim,
Bunalımın ve karamsarlığın üstadı,ordinaryusu benim.Yoksulluğun ve yoksunluğun yegane sahibi ben...
Cennette evet cennette ;
Yoktu hüzün,yoktu gam keder, yoktu firak,yoktu elem,Kahrı yoktu kıskanmaların,aradığını bulamamanın...
Kaybetmiş bir şekilde kendini,
Girilir miydi cennete ?
Kendimi bulmam gerekmez miydi önce ?
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu dünya; alemlere rahmet olarak gönderilen peygamberimize zindan olmuşken
Biz nasıl bekleyelim eman..
Emeğine, yüreğine sağlık sayın şair.
Selâm saygı ve sevgilerimle
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta