bir dağdı yaşam:
doruklarına çıkmaz en büyük istek,
zirvesinde güneşi izlemek en büyük hayal.
bir nehirdi yaşam:
akıp giden engel tanımadan,
yalnızdır aslında her insan
bu yüzden karışır,
karışmaya çalışır kalabalığa.
insan kalabalığa karışma çabası kadar yalnızmış oysa
ve yalnız kaldığı kadar kalabalık..
günler geçti yasaklamalarla
bir hasret sana
ey doğa!
ölümün kıyısında her macera
ve gittikçe kör oluyor sabrıyla
zulüm başka, sevinç bambaşka.
Sensizliğin çarmıhına geriliyor umutlarım.
bileklerimden akan kanlar sensizliğe götürürken acımasızca beni,
sevgi düşmanları karşımda gülüyordu kahkahalarla.
Görüyor musun? ?
gülüşlerim yok oldu.
mataramıza ölümü koyup sırtladık sevdiklerimizin acısını.
küçük bir devrim yaratmak istedik yüreklerde
sevgiye dair.
bir de baktık kidünya nefretin gölgesinde kalmış,
kararmış bütün güzellikler.
bizde kalan yalnız umutlar olmuş tükenmesini istemediğimiz...
kim tuttu elini?
kim baktı gözlerine ben yokken?
kimle katlettin sana olan inancımı,
sevgimi?
daha bitirmeden sevgimizi
hangi dayanamazlıkla açtın bir başkasına yüreğini?
Bir buket çiçek
güzel bir doğu akşamı nehrin kenarında.
Sesiyle büyüleyen rüzgar
Akarken beni de götüren hırçın bir ırmak..
Hiç kımıldamadan atsam kendimi boşluğa.
bir ırmak gibi çağlamak,
bir göl gibi durulmak isterdim fırtınadan sonra.
Ki durulduğum yerlerde bulayım gülüşleri.
bir ağaç olup durmak isterdim olduğum yerde yıllarca,
Ki; bir nebze daha yararlı olayım doğay,
bahara çalıyor mevsim
ve lodosla savruluyor gül yaprakları.
kirpiklerimiz ıslak
ve kışın yorgunu tenimiz.
bahara çalıyor mevsim
baharı seviyorum.
her damla yağmur gözlerimden süzülemeyen yaşlarım kadar ağır,
ölümü düşlemenin huzuru kadar hafif geliyor.
doğanın evrimi güzelliğe dönüşürken
insanın evrimi cehenneme yaklaşıyor.
yalnız bahar değil,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!