Dervişlerin ahvali Şiiri - İlyas Kaplan

sırlarla doluyum
pervane gibiyim
düşüp ,tutuşup her dem yanıp parlayasım gelir
gece olur ,gündüz olur sana kavuşmak isterim
hem çok yakınsın bana hem de çok uzak
bundan şikayetçiyim …

içimde aşkını taşırım
düşüncelerimde , fikirlerimde bir başka çeşidini
vardığım her şehirde
her kapıyı çalarım, her gördüğüme sorarım
sokak sokak, meydan meydan seni ararım

sana olan sevgimi nasıl anlatsam bilmem ki
öyle geçmişim ki kendimden
senden başkasını görmez gözüm
kim dost kim düşman …
kaldır perdeyi aradan
cemalini göreyim…

aklım karışmış, allak bullak olmuş, altüst olmuşum
alıp verdiğim her nefeste, yaptığım her işte
hep kendimi unutur ,her derdimi unuturum
aklım başımda değil ,sarhoşum viraneyim
kelimelerle anlatamam ,cümlelerle ifade edemem
seni ancak keşfeden
seni ancak sana aşık olan bilir ..

senin kadar sevilecek biri olmasaydı
hangi mutluluktan zevk alabilirdim
ağladığımda senden çok üzülecek biri olmasaydı
acılara katlanmanın ne anlamı olurdu
hiçbir yerde bulmadığımı
sende bulamasaydım
neye yarardı hayaller düşler, rüyalar

bu ay bu gün bu yıldızlar bu geceler
bu yazlar kışlar yağmurlar güneşler
nicesinin tılsımları bende
ben ateşte ,ben suda, ben toprakta ,ben rüzgardayım
içimde felekler gökler
ben onlara amade
onlar bana amade
ben sendeyim…

ey ah-ı figanımı işitenler
bu fakiri hor görüp hor bakmayın
bir derde düşmüşüm ki yoktur onun dermanı
gönlüm öyle bir yangına dönüşmüş ki
her alevi bir volkan
her köşesi bir cehennem

senden başka kimim var ki benim
huzurunda kapanmaya geldim
tek dileğim sensin
sevincim, arzum neşemsin
razı değilim senden başkasını sevmeye
vuslat vakti çok uzadı
sana kavuşmaya geldim…

redfer