Dertli Yüksel Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlı Er

Hiç gülmeyen gözlerim, kanlı yaşlarla dolarken,
Yüreğimden kan akar, çekip durduğum derdimden,
Kim anlasın şu beni, sevda bilmezse halimden,
Kader bana dert vermiş, ölüyorum ben derdimden.

Ben derdimi çekerken, geldim’ de yolun sonuna,
Bir kez olsun gülmeden, girdim yetmiş bir yaşına,
Böyle kader olur’ mu, söyleyin Allah aşkına,
Kader bana dert vermiş, ölüyorum ben derdimden.

Gözyaşımla yıkarken, şu hiç gülmeyen yüzümü,
Neden bilmem ağlarken, hiç kimse silmez gözümü,
Neden almaz şu dostlar, gelip şu viran gönlümü,
Kader bana dert vermiş, ölüyorum ben derdimden.

Güler iken yüzlerim, hiç gülmez oldu nedense,
Dermanı yok derdimin, gönlüm olmuş bir virane.
Kim çaredir bilmem’ ki, çekilmesi zor derdime,
Kader bana dert vermiş, ölüyorum ben derdimden.

Dertli Yüksel yıllarca çekerken sevda yüzünden,
Saçlarım ağardı der, gelmiş ömrünün sonuna,
Dertli Yüksel hep der’ ki varıp’ da sorsam yanına,
Kader bana dert vermiş, ölüyorum ben derdimden.

24 Haziran 2014-06-24
Antalya