Ne arıyorum.
Ben bu başlarına taştan taç yapmış insanların arasında
Ne arıyorsam!
Kalkasım gelmiyor, diz çöktüğüm yerimden.
Uzanıp uyumak istiyorum, onlarla beraber bende.
Kıskanıyorum, şu önümde sessiz yatanları
Ne ‘de güzel uyuyorlar;
Kaldırmaya, kimsenin gücü yetmez.
Öylesine, derin uykuları.
Kalk diyorum ağlıyorum, başlarında yine’de aldırış etmiyorlar
Hissetmiyorlar, üzerlerine döktüğüm yaşları.
Hissetmiyorlar;
Duyuyorum;
Derinlerden gelen bir ses, gel diyor bana
Ve sonra;
Şüphe içinde,
Şaşkın, şaşkın bakıyorum, bulunduğum yerde sağıma soluma
Ve!
Kimselerin olmadığı yerde, uzanıyor uzanıyorum;
Bana seslenen, kara toprağa.
Gözyaşları dökmekten, yorulmuşum, sıza kalmışım oracıkta
Ne kadar yattıysam saatler geçmiş aradan.
Ve sonra!
Bir ses, beni uyandırdı
Yeter uzandığın burası senin yerin değil, git dedi buradan bana.
17 Ağustos 2015-08-17
Ahmet Yüksel Şanlı ErKayıt Tarihi : 17.8.2015 10:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!