Dertli İnsan Şiiri - Oğuz Bilal Karakuş

Yüreğim ki bin geceden kara
Dokunma! Zinde tutuyor beni bu yara

Atma öyle “buldum mutluluğu” diye beylik nara
Sen de ver bakalım mutlu sandığın yaşantına kısa bir ara

Ya da bir bak, bu yoldaki bize
Bu yol ki getirmiştir birçok devi dize

Hamdolsun,ne hikmetlidir içimdeki derdim
Bu dertle binlerce dertsizi yere serdim

Bilirim ne kadar büyükse içimdeki efkâr
Ancak o ölçüdedir elde edeceğim kâr

Bu dert, hakikat kıvılcımı çıkarır ruhundan
Yanmayan ruhun ise farkı olmaz hissiz bir odundan

Ruhun uyanması için rahatsız olması gerekir
O da bilir ki başka türlü çıkmaz bu kir

Ben ki sevinci ta ciğerinden deldim
İşte ben,sizi rahatsız etmeye geldim