Dertli Gibi Şiiri - Mustafa Narin

Kader yaşamaya fırsat koymuyor.
Avuçlar semada, el dertli gibi.
Eşim dostum feryadımı duymuyor.
Figanla inliyor, dil dertli gibi.

Hayat yaşanmaz mı, insan sevince.
Ayrılmaz ikili, gül ile gonca.
Yolcu geçmez olmuş, ömür boyunca.
Geçmiyor kervanı, yol dertli gibi.

Paylaşılmayan ne, nedir bu zulüm.
Az yaşa çok yaşa, gelecek ölüm.
Kurumuş dilleri, ötmez bülbülün.
Sararmış yaprağı, gül dertli gibi.

Dünya gerçek değil, meğer yalanmış.
Şu Narin gönlümüz, derde belenmiş.
Oynamaz balıklar suyu bulanmış.
Çekilmiş suları, göl dertli gibi.

Söyleyip dururum hep bazı bazı.
Bitmiyor gönlümün, soğuk ayazı.
Ömür geldi geçti, görmedim yazı.
Çalmıyor sazımız, tel dertli gibi.

Kötü kaderime her gün ağlarım.
Yeşermez fidanı, bahçe bağların.
Çorak kalmış, suyu bitmiş çayların.
Çağlayıp coşmuyor, sel dertli gibi.

Boşuna yanmışız, kaldı közümüz.
Artık iflah olmaz, çürür özümüz.
Ne kadar söylesem, bitmez sözümüz.
Kederli şu Narin, kul dertli gibi.

03. 06. 2009