Oğlum; ne dertli başın varmış senin.
Ömrün yalvarmakla geçti.
Önce komşunun kızı Sema ablaya,
Sonra komşunun karısı; Dilek ablaya.
Sardın şiire felsefeye. Doldun taştın kulaklarından geldi nefesin.
Aşk denen mel’un çaldı kapını defalarca.
Sarhoş, berduş çıktın yedi tepeye, yalvardın Tanrıya..
Bir sızı; sonra yine geldi nefesin kulaklarından.
Kayboldu fısıltılar, çığlıklar..
Evlenmişsin..
Heyhat; gel zaman git zaman.. yine yalvarıyorsun..
Ne oluyor ya.. Neriman ve diğerleri karşında..
Yine kayboldu fısıltılar, çığlıklar..
Gelmiş sonbahar..
Ve yine yalvarıyorsun ona ve diğerlerine.
Yazık be sana..
Gürsel kara
01/10/2018
İstanbul
Kayıt Tarihi : 21.5.2019 17:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!