Dert Şiiri - Burak Akar

Bir şiirin mısralarına karıştım yine
Gidişinle öksüz kalan sevdalar
Şimdi bir de yetimdir bensiz

Zamanım dolmakta an be an
Avuçlarımdaki ateş büyüyor gittikçe
Yokluğun soğuruyor bedenimi,
Belim bükük, artık başım dik değil
Eriyorum gün geçtikçe,
Ben, o eski ben değil!

Seni sevmenin cennetinde
Bir cehennem bıraktın bana
Şimdi her yanım bahar, elvan çiçek
Ama içim yanar, kimse bilmeyecek!
Yine dört mevsim, yine yıllar geçecek,
Ve ne arzuladığım sen bana yâr,
Ne arzuladığım gibi ben bahtiyâr...

Kıvrım kıvrım dolanır bedenime firâkın
Kolların gider, kolları gelir ayrılığın
Gözlerin gider, gözlerim kalır yolunda
İçimde özlemin çığ mı, tufan mı desem;
Desem de yârim, yarım kalır
Kalır hep bir eksik

Boşuna değil yaşananlar
Yazan öyle yazmış, bana seni sormuş,
Seni istemiş benden Mevla
Ben de kendim gidiyorum şimdi
Sen gelmesen de olur
Ben sen oldum zaten
Sende kayboldum
Sorarlarsa seni ben anlatırım
Sorarlarsa beni, heyhât!
Sende unuttum, nasıl hatırlarım?

Dilim varmıyor yokluğunu anlatmaya
Adını bir benim bildiğim,
Sonunu bir benim gördüğüm
Sessiz sinemamsın
Ne kimse anlar beni, bilir halim nicedir,
Ne bir çare var birinde, derdim öyle yücedir.