Dert Şiiri - Durak Can Akyıldız

Eğer bir gün derdin teki seni bulursa,
Bakmaz gözünde yaş var mı? Ya da rengi mavi mi veya kara.
Bakmaz ister boyun uzun olsun, ister kısa,
Ekler kendini inatla, yaşanmış onca şeyin arasına.

Hani onu düşününce dalarsın ya uzaklara,
Hani gözlerin teslim olur tuzlu damlalara,
Kan dolar ya ellerini sıkmaktan, avuçlarına,
Hiddetle silersin gözlerini, çalışırsın karşı koymaya,
Hani kinle bakarsın ya, gülen bütün suratlara.

Hani anlat deseler anlatamazssın ya,
Sanki sel alır Ankara sokakları, gözyaşlarına,
Kelimeler sığmaz ya satırlara,
Ahhh! Bir rastlasan hünkür hünkür ağlarsın ya, halinden anlayana.

Hani paran çatışmaya başlar ya arzularınla,
Hani küfürlerin yankılanır kimsenin olmadığı bomboş sokaklarda.
Bu lanet yüzünden kavuşamadı Mecnun Leyla'ya,
Bu lanet gelir n'olursa olsun, en güzel rüyaların sonuna.

Dert bu, n'olursa olsun inmez, bir kere binince omuza,
Bırakmaz saçını döker, henüz dönmemişken beyaza,
Kaç kere 60 yapar seni, henüz değmemişken otuza!
Kahpe kader işte, en yaralı halinde batırır seni, kaç kez dert denen o tuza.

Atlatsan bile buruk kalır içine, o masum yıllar.
Bir daha yakar seni geçtiği yerden, o tuzlu damlalar.
Peki ya o laneti yazdığın masumane satırlar?
Hepsi içine gömülür, sessizce ağlarlar.