Bütün sözlerin sahibiydi
Varlığından onur sunarak dünyaya
-Her harfi bir mucize-
Soluksuz konuşuyordu! ..
Kalbimi uzaklara tutarak
Seni yazıyorum defterime
Burda mısralar şeklindesin
Mısralar içinde ap ayrı bir dünya
Gözlerinde yalnız gökyüzü mavisi
Ne kadar götürse de seni
ölüm namussuzu
Büyük bir kapanmaya doğru gidiyorsun.
Her sözde, her davranışta canında halkalanan bir geri çekilme bu.
‘İnsan, zaaflarıyla, içindeki kötülükle insandır’ düşüncesinin, giderek bir aşağılanma hazzına dönüştüğü sürekli bir incinme hali.
Bir yakınlık ve güven malûlüsün.
Bütün özgürlüğün, iyileşmez bir sorumluluk duygusu.
Kalbin, sınırına geldi.
Yalnız bir figüranıyım dünyanın...
Oynanan oyun içinde oynuyorum
-kendi oyunumu-
Perdeler arasında tutsak
Adımı dışarıya atsam
yasak
Anlamlarım vardı
Hepside savaşçı
Kime kin ettiyse; yokladı bütün dünya'yı
Benim savaşçılarım anlamlıydı...
Anlamlı savaşlarım
iz sürüyorum gelecekten...
kaygısızlık kara-lıyor kara-kalem...
düşmeseydim
yine arkamdan iteceklerdi
biliyorum....
takvim başlangıcı hüzünler
yaprak yaprak dökülüyor...
aşk bitti nerdeyse...
bulduğum tüm yollar
yüzüme hendeklenmiş..
zora girmeden gitmeli
Yine sana uyuyorum bu gece
Seni düşlüyerek yumuyorum gözlerimi
Ve bir rüya düşlüyorum
Hayal mi, rüya mı, gerçek mi?
Ne?
Bildiğim tek şey
Eşkiya Geçmişten Kalan
Sevdam kara...
sevdanın karası (ömür belam)
ağlatır.
ve melonkoli(sevdamın esmer kardeşi)
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!