Derdi olmalı dertlinin

Döndürebilirdi hepimizi bir sofrada olmak
Dağılmadan birbirimizden
Dışarıda kuralım sofrayı sohbeti dedik
Doğduğumuz şehirlerden çıktık
Durmaksızın bir aradaydık
Defne yaprağı
Dediler
Damak tadını veren
Demli bir çay gibi
Doyduğumuz yemeklere
Dalıp çıktık sanki
Düşerken kalkmak gibi
Dipdiri görünmek
Doyduk
Daha da yemedik gün boyu
Düşüp yamaçlara doğru
Dağ yolu
Direndik yorgunluğa
Dama taşları gibi gezindik
Derelerden su içtik
Düşlerimizdeki ince yoncalar
Desenli zarif çamlar
Dilek çeşmesi
Durmadan gelip geçiyorlar
Deliceydi
Dört bir tarafa yürümek
Durmadan esen rüzgarlar
Dokundukça yüzlerimiz al al
Derilerimizin rengi mi? değişiyordu
Duru gök bereketli toprak
Deniz kokusu uzakta
Dolup boşalan hava
Durmadan vuruyordu bize
Döverek ruhumuzu kuş sesleri şelaleler
Daha huzurlu
Daha mutlu mu? oluyorduk
Dış kabuğu yerin
Düzlükler ovalar doruklar
Dinginliğe ulaştı her şey
Dibe düşmekten kurtulduk
Düzgün konuşuyorduk
Deli rüzgarlara kapılmadan
Donattık kendimizi tatlı nağmelerle
Doludizgin sevdiklerimizi sevdikçe
Düşündük ki ötelere azığımız varsa
Dünyalarımız yaşamaya değer olacaktı
Doğan ve ölen insanın
Derdi olmalı ölüm sonrası hayatla

Mustafa kaya
10.12.2007 / Üsküdar
www.mustafakaya.net