Depreme Ağıt Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

DEPREME AĞIT
Altı şubat saat dört onyedi de,
Bir hengame koptu, arttı gitgi de,
Çatlaklar oluştu dağda vadi de,
Moloz yığının altında kaldık,
Nefes alamadık uykuya daldık.

Kızıla boyandı, aniden hale,
Sütunlar çatladı, yıkıldı kale,
Üstümüze kalı verdi ihale,
Moloz yığının altında kaldık,
Nefes alamadık uykuya daldık.

Fay hattı yarıldı uykuyu böldü,
Kimi yaralandı, kimisi öldü,
Canlar diri diri yere gömüldü,
Moloz yığının altında kaldık,
Nefes alamadık uykuya daldık.

Kimliğimiz Ahmet, Mehmet, Fazıldı,
Bizim kaderimiz böyle yazıldı,
Bir günde binlerce mezar kazıldı,
Moloz yığının altında kaldık,
Nefes alamadık uykuya daldık.

Yıkıldı binalar çöktü yalımız,
Telef oldu servetimiz malımız,
Kızıla dönüştü beyaz, alımız,
Moloz yığının altında kaldık,
Nefes alamadık uykuya daldık.

Yüzümüz gülerdi, gönlümüz şendi,
Yiyecek aş ekmeğimiz tükendi,
Esir aldı bizi depremin fendi,
Moloz yığının altında kaldık,
Nefes alamadık uykuya daldık.

Bir birine girdi gündüz, gecemiz,
Boğazıma düğümlendi hecemiz,
Şehadet şerbeti içti nicemiz,
Moloz yığının altında kaldık,
Nefes alamadık uykuya daldık.

Yer altından sesleniyom sizlere,
İbret ile nazar edip düzlere,
Hakkınızı helal edin bizlere,
Moloz yığının altında kaldık,
Nefes alamadık uykuya daldık.

Müçtehit olarak ağıtı ele,
Alarak getirdim bire bir dile,
Çoluk, çocuk, genci, ihtiyar ile,
Moloz yığının altında kaldık,
Nefes alamadık uykuya daldık.

İsmet Murat(Müçtehit)
Tüm.San.Der.
İç Anadolu Bölge Sorumlusu
Genel Başkan Yardımcısı