Denizin Aryası Şiiri - Feyzullah Evcil

Mavi denizin kırbacını yemiş,
Sen! ....
Sanma kendini,
Sararmış mızrabınla ses çıkardığını...
Bağlamanın teli gibi gerilmişsin bir tahta üzerinde....
Tuz kokan ter yapışmış,
İlklerine,
Kokmaya doğru gittiğin,
Kötü seslere gebesin....
Rutubetli sokaklardan geçen,
İnsanların iniltisi gibi,
Müphem haldesin.
Dağılacaksın!
Birazdan,
Taştan yapılmış,
İlk çağ balta darbesiyle....
Bir iyilik yap,
Ğit ıslak sokaklardaki şarapçılara ses ver....
Son demlerini,
Gariban ayyaşlara yalvararak geçir,
Bir kadeh dem için....
Yalvar,
Af dile tanrıdan yaptıkların için.....
Ter kokan bedeninin aklanması için.....
Dinle haşin dalgaların seslerini...
Martılarla konuş,
Denizin aryasına kulak ver...
İşlesin soğuk en içlerine,
Yakamozlarla birlikte...
Belki ışıldarsın,
Saf,
Temiz,
İçsel,
Olursun...
Mızrabın kırmızıya döner...
Aşk nağmelerini duyar cümle alem...
Gecelerle küs....
Vur kilidi dillerine...
Sadece aç güzel nağmelere...
Güzel nağmelere...
Sadece,
Tatlı sözlere....

17 şubat 2012 cuma
23:59