Uslanmıyorsun.
Ellerin kir pas içinde.
Toprağı,
Taşı,
Demiri işlersin.
Ummadık dağları devirip sokakları inci gibi yapan.
Ve ömür tükeniyor
Yaşayacak kısa bir hayatımız var,
Onu da uykumuzda kaybediyoruz,
İşte o uykuda kaybedilen hayatını,
Ben topladım.
Sen uyanana kadar o hayatını,
Seninle bu dünyanın halini konuşurken stres içinde olurduk.
Ülkenin her tarafından peyda olan yangınlara sinirlenirken bulurduk kendimizi
Yeni yetişen 20 li yaşlarda gençlerin neleri yapmadıklarını,
Eğitilmemiş, kendini eğitmekten aciz kulların ne hale geldiklerini konuşmaktan yorgun argın düşerdik şimdi.
Çayın çorbanın tadının değiştiğini, eskiden ne güzel demlerdin pencerelerine naylon geçirdiğimiz evde. Şimdi olsaydın bu yaz sıcağında köydeki evimizin balkonunda üstelikte sobada demini almış yemeğin yanında içerdik çayımızı değil mi?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!