Hayata yeniden başlamış gibiyim
mutlu ve birazda hüzünlerim var
Geriye dönmek istemiyorum.
Daha ileride bekleyen çizgilerim var.
Duvar arkasından göz ucuyla hayatına ilişmek değil.
Yan yana yürüyebilmek için umutlarım var.
Kal bir vakit anlamak için,
Git sonra anlatmak için.
Yoksa öyküler nasıl düşer yollara,
Nasıl anlatır beni, bizi.
Düşün ki!
Tabiat
Bir şiir kafiyelerin de kayıp
yollar yolcuların heybesinde
bir şehir kayıp
düşlerimde.
Eski gece
Deniz gözlü çocuk seviyorum seni.
Sende olan beni buldukça bağlanıyorum sana.
Gözlerim bazen dalıp gidiyor ya.
Bilesin ki orda sen varsın.
Bazen hüzün doluyorsa içim.
Bazen de sevinç tebessümleri ile renklendiren yüzün var.
Gelecek olan avutmaz beni,
Geçmiş yeniden inandırmaz.
Bugünden hissettiklerimle şekle girdim.
Artık hiçbir neden
hiçbir başlangıç baştan yaratmaz beni.
Sonbahar geldiğinde yapraklarını
döker ya ağaçlar.
Benim de vaktim geldi.
Sallanıyor dallarım.
Akşam olduğunda ışıkları
Sana şiir yazmak istiyorum ama
aklımı öyle meşgul ediyorsun ki
hiçbir kelime
seni düşünmenin önüne geçemiyor.
Aklımı senle kaybediyorum sanki.
Her cümle sen’le başlayıp
Gün doğmuşsa,
Işık vurmuşsa karanlığıma
uyandır beni hadi.
De ki!
Yetmedi mi ölümün bu arsızlığı,
ses öldü,
simdi bir adımlık uzağında olsam
gözün degdigi, elin titrediği yerde yani.
öylece biriksen gözlerimde.
ve sen
sadece gülsen gözlerime.
yetmez mi.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!