her gün deniz kıyısında sabahlıyorum
elimdeki çakıl taşlarını birbir
denize fırlatıyorum
içimdeki öfkeyi, nefreti
sanki denize bırakıyorum
ve sonrasından gözlerim yaşlı
izliyorum gökyüzünü
ayyaşlar çömeliyor yanıma
her biri bir aşk acısını anlatıyorlar
gözlerimdeki yaşı görünce
onlarda aglamaya başlıyorlar
kadehler bir sevgiliye gidiyor
bir öfkeyle yudumlanıyor
şerefine sözü çokdan kalkmış
şerefsize dıyorlar...
Kayıt Tarihi : 6.12.2006 13:30:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)