Dengesiz Yaşam Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Kimi denizlere, ummanlara açılır
Altında muhteşem yelkeni, yatı
Sahillerde villaları
Birçok yerde hanı, hamamı var
“Sofrasında kuş sütü ek*** “yalnız
Yine doymak bilmez

Halklar için her anı yürek acıtan
Haksızlık, eşitsizlik diz boyu olan
Şu dünyada
Kimi bir kaşık suda boğulur
Pisipisine gider.

Kimi aç, sefil, perişan
Yaşam ona cehennem
Kimi ağa, bey, paşa, zengin
“Har vurup harman savuran”
Komprador, kapitalist
Parsellenen şu dünya
Ona bir cennettir daima

Kimi hayatı yaşarken gül, gülistan
Kimi de aç, açık hep perişan
Bir lokma ekmek uğruna gözyaşı döker
Kimi Karun misali zengin, mağrur, kibirli
Serveti çalıntı, yediği her şey haram
Nemrut kadar acımasız, gaddar
Paylaşmayı asla bilmez
Kahkahalarla güler, eğlenir.
Babası da olsa madik atar o densiz

Kimi daima vurdumduymaz
Kasvet, sıkıntı nedir bilmez
Kusurların karşısında
Dili lal, kulakları sağır
Gözlerinden kin, öfke fışkırır
Affetmeyi denemez
Eşeklik yapar özür dilemeyi de bilmez

Kimi burjuva düzeninde
Ömür boyu acılarla yoğurulur
Daima emeği gasp edilen
Hak, hukuk karşısında yine suçlu sayılan
Boyun eğen bir kul olur
Ölürken kefensiz, mezarsız kalır
Kimi Zincirlikuyu’ya ceviz tabutla gömülür
Şuursuz, dengesiz polemiklerle
Ar damarı olmayanlarca
Yine “adalet mülkün temelidir” denir.
Kimi onurlu bir isyancıdır şerefiyle ölür

21.03.2011
Yıldırım