Yaşama Dair
Hayata tutunmalı insan... Kimi zaman bir Dost, kimi zaman bir umut için. Hayata tutunmalı insan kendi adına, sevdikleri adına. O kelime ne soğuk, ne kadar ürpertici. Buzullar o kadar üşütmedi bedenimi, Güneş dondu işitince, kalem mürekkebe küstü. Maviye dair ne varsa soldu!.. bir tek insan ağlamadı, bir tek insan tutundu acıya...
Dağlar ürperdi, denizler taştı. Soğuk iklim kışağı yüreğini dağladı. Korku korkuyu tattı spnra. Kimsesisizlik kimsesiz kaldı. Bir insan bağlsndı o kelimeye ve son verdi muhteşem umutlara. Hayat güzeldi oysa...
- A. Hakimm... -
Abdulhakim SoyalKayıt Tarihi : 14.6.2020 03:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!