Demirci Ahmet Şiirleri - Şair Demirci Ahmet

Gok yuzun de uctugum zamanlarda vardı
İnandım bir kaç namerde kanatlarım kırıldı
Ozlemiyorum artık gok yüzünü
İçinde degmezlere cirpinmak vardı ...

İnsan olmak, insanligi başarmak,
Kısa bir yolculuğa
küçük adımlarla başlamak,
Yargılamadan duymak,
Akıl vermeden anlamak, duymak,
Koşula bağlamadan sevmek saymak,

Nasıl olur bilir misin gönülden yorulmayı
Koparsın alemden, candan istersin ayrılmayı

Saklarsın tüm varlığını yıllarca, dört duvar arasına
Dökülür gözlerinden isyanın, kızıl kızıl avuçlarına

İsterdim varligina şiirler yazayım
Ellerine gözlerine aldığın her nefese,
her seher vaktinde
Saçlarını bakışlarını sevsin,
Yapamadim,
Hiç olmadım ki sende yazayim

Gözlerimde kederi cehaletin
Hazan mevsiminde sessiz bir gecenin
Nedir adı,
İçimde yanan bu cehennemin
Dünemi, yoksa yarinami caresizligin
Uyuma uyan yuregim

izin vermezmiş dua etmene
kalbinden geçeni,
kabul etmeyecekse
her gecem, her günümde
adın dilimde resmin yüreğimde

çizdim resmini gecelerde
yıldızların üstüne
dualarımla süsledim gökyüzünü
karanlık sana zarar veremesin
sen oldun tüm şehir
aldığım her nefesimde

Varlığın yok oldu bende anlamı
Dumana boğdum tüm hayatımı
Harman ettim yılları
yarınlarımı
İçtim hepsini bir tütün sarımı...

Nasıl unuturum çektiklerimi
Atarken felek üzerime çemberi
İhmal etmemiş eklemiş yanına
Yaşasın demiş hüznü kederi
Ağlasın demiş yaşadıkça
Susmasın gözleri....

Unutmak,
Anliyorsun ne kadar uzunmus
Tek kelime,
Zamanin bitince