Demirci Ahmet Şiirleri - Şair Demirci Ahmet

bir bakışında bilirim
birde sigaranın dumanında
karıştırırken çayını
saklar ya hani bardağında
uzun uzun yanar deminde
boşa geçen hayatına

bir kez daha söndü
umudum duman duman gün batımında
bir kez daha kaldım
cigaramla baş başa
karanlığın sessiz kollarında
yaklaştı ölüm sensiz bir nefes daha.

Yürüyorum yıllardır
İçimdeki tüm yollarda
Ne kadar ıssız
ne kadar sessiz
Bir ben kalmışım sanki
Uzun yolculukta

Kaybediyorsun nasılsa kaybetmeyi istemediğini
Sahip olmak için her şeyini verdiğini sevdiğini
Sevdiğinin yanında kollarında en mutlu zamanında
Hiç korkmadan ölmeli onun duaları varken yanında

En korktuğu değil mi sevenin kaybetmek sevdiğini

sanırım yaklaştı gitme vakti
huzursuzluk umutsuzluk çöktü yine

baktığım gördüğüm her kederde
boş kocaman bir çerçeve

Kurudu yaslandığın koca çınar
Gelsen ağlasan neye yarar
Toplansa bulutlar yağsa yağmurlar
Yıkıldı çınar yalvarsan neye yarar

Duy dinle şu yakılan ağıtlar

Gok yuzun de uctugum zamanlarda vardı
İnandım bir kaç namerde kanatlarım kırıldı
Ozlemiyorum artık gok yüzünü
İçinde degmezlere cirpinmak vardı ...

İnsan olmak, insanligi başarmak,
Kısa bir yolculuğa
küçük adımlarla başlamak,
Yargılamadan duymak,
Akıl vermeden anlamak, duymak,
Koşula bağlamadan sevmek saymak,

Hatırlasam eski günleri
Bilmeden seninle geçen seneleri
En mutlu en huzurlu günleri
Unutsam seni gece olunca

Gelmeden ayrılığın ertesi

Nasıl olur bilir misin gönülden yorulmayı
Koparsın alemden, candan istersin ayrılmayı

Saklarsın tüm varlığını yıllarca, dört duvar arasına
Dökülür gözlerinden isyanın, kızıl kızıl avuçlarına