Keşke zaman bir paradoks olmasaydı
Ve geriye alınabilseydi
Gururunu incittiğim ana gider
Ordan başa sarardım
Ve şöyle başlardım;
Bir hikayenin hiç bitmemesi için,
Hiç başlamaması gerekir derdim.
Sonra avuç içlerinden
Birer öpücük nefes alıp içime çeker
Sonra gökyüzüne öflerdim
Ve her yağmur yağdığında
Dışarıya koşup avuç içinle ıslanır
Güneşte sen kokardım
Böylece hiç eksilmezdin benden
Ve ben de hiç eksilirdim
Seni kırdığım yerinden.
Kayıt Tarihi : 19.4.2017 14:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
selam ve saygılar
TÜM YORUMLAR (2)