Demleyin ruhumu, can ateşinde,
Ki,süzülsün tenimden yakıcı cürmüm.
Başı kınalanmış kurbanlar gibi,
Bir hayra sayılsın sanki ölümüm...
Yıkıldı birer birer koca tuğlalar,
Altından sıyrıldım tonluk duvarın,
Akıl kıvrımlarıma lavdan damlalar;
Düştükçe eridim
-avcunda-ânın-..!
Bir urgan ki, kalın ve nurdan;
Sarkmış tepemden uzanamadım.
Ben ki, rüyalarımda yandığım hârdan,
Uyanıp aydıkça kurtulamadım..
- Delilik sandığın akla sığınak-
Sessizlikler sonsuz haykırış.
Haykırdım gece;
sessiz ve ağlak;
Gözümde bahar,
Ruhum kara kış...
25eylül12
istanbul
Kayıt Tarihi : 25.9.2012 12:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
DED-2020/139.sayı
tüm bunlar sonrası alınan derince ohhh nefesi nasip olsun.! satırlarını okurken iliklerime kadar hissettim, duydum ve gördüm sahneyi...şefkat ne güzel bir şey...ben buradayım diyerek sarılan... hüzünlere acımak yerine şefkat gösterme yi öğrenebildiğimiz de iyileşecektir yaralar.... bir daha SESSİZ KALMASIN SESİN NAZ.... hiç bir yaşamda
TÜM YORUMLAR (1)