Deliliği Seçtim Şiiri - Celal Bahar

Gözün aydın sevgili;
Aşk ile delilik arasındaki çizgiyi geçtim.
Bir zamanlar aşıktım.
Şimdi deliliği seçtim.
Nasılsa seveceğin yok senin.
Nasılsa beni göreceğin yok senin.
Dedim madem öyle,
Tuttum kalbime bir oyun ettim.
Seni yüreğime sil baştan resmettim.
Artık bana kötü bakmıyorsun.
Ateşe atıp alev alev yakmıyorsun.
Nasıl istersem öyle görünüyorsun.
Ne dilesem onu söylüyorsun.
Çünkü ben o çizgiyi geçtim.
Aşık olmayı beceremedim,
Ben de deliliği seçtim.
İnan öyle rahatım ki;
Yalandan da olsa,
Geliyorum her gün kapına.
Korkusuzca,
Umarsızca,
Pervasızca.
Ne dersin diye düşünmeden,
Bir de geldim diyorum,
Hiç utanmadan,
Başköşeye geçip oturuyorum.
Geri gönderirsin diye korkmadan.
Üstelik sana da otur diyorum,
Beni daha fazla yormadan.
Hoş hala cesaretim yok,
Elimi eline sürmeye.
Hala korkuyorum,
Avuç içlerinden öpmeye.
Ama inan;
Her gün daha da yaklaşıyorum.
Çünkü artık,
Deliliğin bile sınırlarını aşıyorum.
Gün gelecek o da olacak biliyorum.
Tutacağım sımsıkı elinden,
Öpeceğim avuç içlerinden.
Saracağım hayalimde seni belinden.
Bakan bu adam ne yapıyor diyecek,
Biri bana meczup deyince,
Diğer herkes delirdiğimi bilecek.
Çünkü onlar seni görmeyecek.
Ama ben kimseyi umursamayacağım.
Zira aklımı tamamen yitirdiğim anda,
Sensizlikten sonsuza dek kurtulacağım.
İyi bir aşık olamadım haklısın ama,
Bil ki Mecnun'dan bile,
Daha deli olacağım.
Aklımdaki her şeyi sildiğim anda,
Sadece seni bulacağım...