Delikanlı Dedikse; Şiiri - Abdullah Toroslu

Delikanlı dedikse; demedik ki delir sen?
Dellenmeyi bırak da; az birazcık akıllan!
Kime olur zararı, sen gerçekten delirsen?
Bilmez misin hayatta, olur her şey akıl’lan?

Ne bu sinir ve gadap? Az birazcık halim ol!
Öfke ile kalkan kul, zarar ile oturur.
Haytalığı bırak da; lütfen akl-ı selim ol!
Haddi aşmak insanı, ancak nar’a götürür.

Baki değil şu demler, olur bir gün bil tarih!
Boşa giden gençliğe çok ağlarsın sonunda.
İstiyorsan öğrenmek bu gerçeği pek sarih;
Sor başından geçene, haber versin anında!

Gün gelir ki; tüm gücün, uçar gider elinden!
Aynalara bakmaya, edemezsin cesaret.
Binler ahlar eyvahlar dökülürken dilinden;
Başındaki ak kıllar, eder mevti işaret!

O dönemler gelmeden, değiştir gel gündemi!
Belki Mevla’n acıyıp, mazhar eder gufrana.
Ona kulluk taat’le, geçir ki şu son demi;
Yüzün olsun gitmeye, ol huzur-u Rahman’a!

Ayni gafa bir zaman, bende düştüm bilesin!
Asla bitmez zannettim, beş on yıllık dönemi.
İstemezsen sınavda, Allah seni elesin?
Bundan tezi daima, kulluğa ver önemi!

Ciddi iken vaziyet, berdevamsın gafında!
Şart mı mevtle tanışman, gelmek için kendine?
Bir an önce yer alıp; son nebinin safında;
Tövbe-i nasuh ile dön acilen sen dine!

Abdullah Toroslu
31.10.2013-İzmir