Hasret ya bunun adı,
Düşünmeden edemiyor insan.
Düşünceler beyninde kovalarken birbirini,
Hele ki vuruyorsa yüzüne,
Gecenin soğuk nemi,
Tereddütsüzce çarpan tokat gibi.
Ama zamanla alışıyor insan çare olmayınca,
Bir gonca ile baharı çağırıyor,
Bahçedeki bütün güller peşi sıra solunca.
Gonca gül o bülbül misali,
Aşkını anlatır her ıslığında.
İşte bu aşk deli duygu aşk…
Yerden yere vururda seni,
Bir of demezsin,belki de diyemezsin,
İçin için terkinden korkarsın kim bilir?
Ya yıkılırsa dersin aşk mabedim,
O zaman düşmez misin elden ayaktan?
Koca gök kubbe çökmez mi başına?
Bahçede gülün bülbülüyken,
Benzemez misin yuvasız kalmış yuvacıya?
Sen gülün olduğundan daha da muhtaçsın ona,
Ne çare gülmelisin bülbül,dikeni battıkça.
Ancak onunla yaşarsın baharını,
Bu işte aşk deli duygu aşk…
Kayıt Tarihi : 14.4.2010 01:05:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Soner Atik](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/04/14/deli-duygu-ask.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!