Ben Seni Sevmiyorum Ki... Şiiri - Soner ...

Ben seni sevmiyorum ki!
Bildiğim gibi özlüyorum sadece.
Sakın sorma bunun sebebini,
Dedim ya sadece özlüyorum işte.
Seni kendime anlatıyorum zaman zaman,
Bazen hüzünlenip bazen tebessüm ediyorum.
Kim bilir beklide deliriyorum!
Sevmek ve sevmemek arasında,
Ellerimi iki yana açmış bekliyorum.
Çölde yağmur bekler gibi.
Ama zaten ben seni sevmiyorum ki!
Arada bir adını fısıldıyorum karanlığa,
Yorgun bedenim kavuşunca yatağa,
Seninle uyuyorum sensiz uykumu.
Ve uyanmak ne zor geliyor bana,
Ölümden dirilir gibi oluyorum.
Açılmıyor gözlerim sesini duymayınca,
Geceler yanık sabahlar ezik.
Söylesene nasıl bir bela bu sensizlik?
Ama doğru ya;
Ben seni sevmiyorum ki!
Öylesine saklıyorum yüreğimde,
Kitabımın arasındaki kurumuş gül gibi.
Eskiden koklardım onu,
Nede güzel kokardı.
Okşardım tomurcuğunu yaprağını,
Yağmur olur yağar,
Toprak olur sarardım onu.
Vız gelirdi yüreğime batan dikeni,
Hatırlamak ne kadar güzel olsa da,
Geleceğe bağlayamıyorsun dağılan geçmişi.
Şimdi o gül elimde,
Ama kalmamış ki hayat belirtisi,
Ne tomurcuğu kalmış nede yaprağı.
Sayfalara saplanmış kalmış,
Yüreğime batan dikenleri.
Raflarımdaki küflenmiş kitabım olmuş,
Yağmuru, toprağı, suyu.
Hem ben seni sevmiyorum ki!
Ne diye hala hatırlıyorum?
Sensiz günleri neden sayarım bilmem ki?
Faydası yok ki bana?
Durulmaz ki geçmişin karanlık suları,
Tekrar yanmaz yakılmaz mazinin ateşi,
Savrulmuşken zamanın rüzgarına,
Artık kibrit çakma vakti geçti.
Söylesene kurumuş gül yeşerir mi?
Vazgeçer mi güneş doğmaktan?
Akşam olunca batmayı unutabilir mi?
Geçmişe doğru döner mi ki dünya?
Ben artık alıştım sende alış buna,
Unut beni!
Tıpkı benim seni unuttuğum gibi.
Hem ben zaten seni sevmiyorum ki!