Değmez Bu Dünya Şiiri - Akın Kalkan

Hayat tarlasına mutluluk saçın.
Öfke, kin ekmeye, değmez bu dünya.
Gözün gördüğü her şey insan için.
Göz yaşı dökmeye, değmez bu dünya.

Dertleri dizer de kursağa, 'ye' der.
Korkumuz, acaba el alem 'ne' der.
Güneş bile doğmasa ne fark eder.
Bir kibrit yakmaya, değmez bu dünya.

İnsan olmak lazım, insanlık gerek.
Bahçesi, toprağı, harabe kurak.
Eline alıp da, eski bir kürek.
Bir fidan dikmeye, değmez bu dünya.

Hak yolunu bil ki, kul olma kula.
Sofrana girmesin haram ve hile.
Sana silah tutan düşmanı bile.
Mezara sokmaya, değmez bu dünya.

İnsan değil miyiz, kemikten etten.
Herkes emdi, anasında ki sütten.
Anlamazsa hiç verdiğin öğütten.
Gönüller yıkmaya, değmez bu dünya.

Yetimin hakkına saldırma evlat.
Dertlerini şah' a kaldırma evlat.
Hayalini yeşert, soldurma evlat.
Kafana takmaya, değmez bu dünya.

Göz yaşını gizle, herkese kurut.
Bırak güçlü sansın, düşmana sırıt.
Burcu burcu kokan, çiçeği çürüt.
Gül gibi kokmaya, değmez bu dünya.

Kendini dertlerin içine salıp.
Şair olup da bir başına kalıp.
Olmayacak nice hayale dalıp.
Fezaya çıkmaya, değmez bu dünya.

Akıllıysan eğer, imansız bec' den.
Allah'ın bir fısıltısıdır vicdan.
Eğer ki kıbleye doğruysa secden,
Bir çivi çakmaya, değmez bu dünya.

Mekke'ye, Kabe' ye doğruysa secden.
Bir çivi çakmaya, değmez bu dünya.