Değme tabip Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

DEĞME TABİP
Değme tabip, elini değme benim yarama,
Derdim büyüktür benim zannetme ki yaram az.
Boş yere yorulursun bana derman arama,
İlaçlar kar eylemez Merhem işe Yaramaz.

Tabipler bulamıyor derdimin dermanını,
Dışardan kabuk bağlar, içerden yara sızlar.
Acı, ıstırap sarmış kaplamış her yanımı,
Ben ağlarken halime, gülüyor yarasızlar.

Başım yukarda amma ayaklarım kök salmış,
Vücudumun her yanı, duvar gibi nem alır.
Hasta, yorgun bedenim, takatim hiç kalmamış,
Hanem dersen virane, haydut gelse nem alır.

Hazan vurdu bağım-ı, soldurdu yaprağını,
Sonbaharı görmeden, soluverdi, gül erken,
Hicran büktü bel ’ini, yıktı gönül Bağı’nı,
İsmet Murat ağlıyor, el arkadan gülerken.