Değişmedi Sevdalar Şiiri - Evrim Evrensel

Topraktan damlar yapardı,
Kardan evler.
Ve kartopu oynardı çocukluğumuz,
Oyuncağımız hiç olmadı çünkü...
Kır çiçekleri toplardık renk renk,
Her yeni gün;
Geride bıraktırıp dünleri,
Ne dünler biriktirirdik...
Saçımıza tarak dokundu,
Pantolonun arka cebine aynalar,
Türküler seslendiren gençliğimizin;
Kimi kavuşurken sevdalısına,
Kiminin kısmeti gurbet yolları,
Başlık parası uğruna...
Ne hasretler değişti,
Ne de kavuşamamazlıklar...
Her şey bekleyişlerde kaldı,
Duygular değişmedi,
Hep aynı kaldı sevdalar,
Şakaklarımıza yağarken kar,
Yürek aynı çarptı.
Duygular aynı frekansta
Dündekiler dağ dağ büyüyünce,
Azalırken gözlerimizin feri
Acılar canlanırdı baktığımızda geri,
Utangaçlığımız yüzümüze vurur,
Kızarırdık...
Yürek ürpertisi aynı,
Aşk hep aynı gitti...
Bunca değişimin hızıyla dahi
Ne sevdalar,
Ne de sevgiler değişti...,
Sevgi denizinin
Sevda deryasında kulaç atan duygularımızdı...
Yüzerken Sevgi denizinde;
Ne dalgası denizin
Ne de şakaklarındaki karlar umurunda
Velhasıl değişmedi Sevdalar...