Ümit kesmek zor geliyor dünyadan
Ölümüne sevmek ölüme değil
Ne kadar desek de bu boş rüyadan
Uyanmak istemek dünyaya değil
Dalıp gitmek, manzaraya, mevsime
O kadar coşkunluk dünyaya değil
İçindeki arzu düşse dengine
Kanatlanıp uçmak fezaya değil
Hayatın yutunca toz toprağını
Kaderine küsmek kedere değil
Belleyip telleyip hayat bağını
Boşa çar çur etmek semere değil
Yalan dünya deyip yana yazıla
Bir düzene girmek, düzene değil
Son adımı atmak öyle aymazca
Bu kendi kendilik mezara değil
Pılıyı pırtıyı paçavra etmek
Düzensiz dünyaya sevgiden değil
Körpe bedenleri kadavra etmek
Kördüğüm hayata tepkiden değil
Kayıt Tarihi : 22.7.2006 21:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Baki Öztokmak](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/07/22/degil-46.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!